Akademik Veri Yönetim Sistemi
4. Uluslararası Farklı Şiddet Boyutları ve Toplumsal Algı Kongresi, İstanbul, Türkiye, 10 - 11 Aralık 2018, ss.110-117
Yakın ilişki şiddeti, mağdurların iyilik halini olduğu kadar çiftlerin ilişki doyumunu da olumsuz etkilemektedir. Bu nedenle şiddet olaylarının ilişkinin seyri üzerinde pay sahibi olduğu söylenebilir. Bu çalışmada Çatışma Çözümlerine Yaklaşımlar Ölçeği 2 kapsamında fiziksel şiddet mağduru olduğu gözlenen 153 evli kadının evliliğinin devam etmesine ilişkin eğilimleri anket aracılığıyla sorgulanmıştır. Katılımcıların %74’ü evliliğinin devam etmesini istediğini bildirmiştir. Evliliğinin devam etmesini istemediğini bildiren 39 kadına evliliğinin devam etmesini istememe gerekçeleri sorulmuştur. Frekans sıralamasına göre elde edilen cevaplar (yüzde) şu şekilde olmuştur: çocukların varlığı (%49), ekonomik olarak özgür olmama (%31), boşanma sonrası eşin kadına zarar verebilecek oluşu (%23), kök ailenin bu durumu kabul etmeyecek oluşu (%18), toplumun boşanmış insana/yalnız kadına bakışının iyi olmaması (%18), boşanarak topluma kötü örnek olmak istememe (%10), boşanma sonrası eşin kadının kök ailesine zarar verebilecek oluşu (%8), boşanılırsa günahkar olunacağı inancı (%8). Elde edilen cevaplar kadınların şiddet mağduriyeti söz konusu olduğunda dahi çocuklarını çift ebeveynli bir evde büyütmeye eğilimli olduklarını göstermektedir. Ayrıca yakın ilişki şiddetini açıklamaya yönelik sosyal kuramlarda yer verilen fiziksel ve ekonomik güç dengesizliğinin kadınların ilişkiyi sürdürme kararları üzerinde de etkili olduğu söylenebilir. Benzer şekilde bilişsel davranışçı yaklaşımlarda yer verilen algı, tutum, inanç ve değerlendirmelerin de ilişkiyi sürdürme kararı üzerinde etkili olduğu düşünülebilir. Sosyal ve bilişsel davranışçı kurama ilişkin değişkenlerle ilişkilendirilebilecek bu gerekçeleri mikro ve makro çevreden alınan sosyal desteğe ilişkin açıklamaların takip ettiği söylenebilir. Her ne kadar yüksek frekans değerine sahip olmasa da sosyokültürel normların da kadınların ilişkiyi sonlandırmak istememelerinde rol oynadığı gözlenmiştir. Dolayısıyla, kadınların şiddet içerikli ilişkide kalmalarında farklı seviyelerden değişkenlerin açıklayıcı olduğu savunulabilir.?
Intimate partner violence (IPV) affects both well-being of victims and relationship satisfaction of couples. Therefore, it may be assumed that violent incidents affect the course of the relationship. In this study, inclinations of 153 married women, who were observed to be victims of physical violence via the Revised Conflict Tactics Scale, to continue their marriages were investigated through a questionnaire. Seventy-four percent of the participants reported that they wanted their marriage to continue. Forty women who reported that they did not want to continue their marriage were asked the causes for it. The frequencies of the responses (percentage) were as follows: presence of children (49%), not being economically independent (31%), possibility of spouse’s harming woman following divorce (23%), woman’s family not accepting this situation (18%), society's view of a divorced person/woman alone not being good (18%), not to be a bad example to society as a divorced woman (10%), possibility of spouse’s harming woman’s family following divorce (8%), believing that one will be a sinner because of divorce (8%). The findings reveal that women tend to grow their children up in a double-parent home even when they are subject to violence. Therefore, it may be stated that variables from different theories such as social, cognitive behavioral approaches are explanatory for women’s staying in a violent relationship. Explanations of social support from micro- and macro-environment may be argued to follow these variables from a variety of different theoretical approaches.